Verhalenverteller

Verteltijd

Het doek kan open.
Hoog tijd voor een nieuw verhaal.
Verhalen in geuren en kleuren wachten op publiek.

Of het nu een buitenpodium is, 
een terras, een tuin, een school, een klas, een instelling, 
een professionele vertelvoorstelling verrast
en brengt het theatergevoel stukje bij beetje terug,
alsof het nooit weg is geweest.

Sprankelende sprookjes,
verhalen om over na te denken,
gruwelijk griezelen, humor of bezinning,
maar bij de eerste zinnen weg uit je eigen wereld, de verbeelding in.

Verhalen die je de wereld met andere ogen laten zien.

Verhalen in het bos

Naar het bos op een bijzondere manier, dat is de verhalenwandeling. Voor een groepsuitje, familiedag of dagje uit een bijzonder alternatief. Alleen of met zijn tweeën, aansluiten kan altijd.

Luisteren naar volksverhalen en eeuwenoude sprookjes over de geheimen van de natuur tijdens een wandeling over smalle paden en mooie laantjes door het bos. De eiken hebben, met hun uitzonderlijk lange dikke takken een tunnel gevormd over het bospad. Aan de ene kant weide, aan de andere kant bos. Vaak klopt daar de specht. Haastig, geen tijd te verliezen. Wat denkt hij daar te vinden?
Smallere paden, boomstronken, half vergaan of omgewaaid tijdens een voorbije storm. Groen van het mos, grijs van het spinrag, zilver van de dauw. Vleermuiskasten, maar is geen vleermuis te zien. Natuurlijk niet, die vliegen alleen ‘s-nachts. Waarom eigenlijk? De stekelige takken van een braamstruik grijpen wat ze grijpen kunnen. Een blik omhoog in de enorme eiken toont fraai gekarteld blad. Is dat blad altijd al zo geweest? De gevreesde processierups, die toch onvermoeibaar doortrekt, is niet te zien.

Over al die stronken, bomen, bladeren en beesten bestaan sprookjes en fabels die verklaren waarom het blad valt, de heksen in kringen dansen of de spechten kloppen. Leuke, spannende verhalen én de moeite waard om door te vertellen. Dát ga ik doen. En waar kan dat beter dan in het bos zelf. Natuurverhalen op hun plek. VNIG artikel 2021.pdf

Verhalen Vertellen is Immaterieel Erfgoed

Verhalen Vertellen is in januari 2020 officieel bijgeschreven als Immaterieel Erfgoed Nederland. Immaterieel Erfgoed schakelt tussen verleden en toekomst. De cultuur van het nu, verbonden met vorige generaties, die we door willen geven aan generaties van de toekomst. Dat is ook precies wat Verhalen Vertellen doet. 

In 2012 heeft Nederland een internationaal cultureel verdrag ter Bescherming van het Immaterieel Cultureel Erfgoed (UNESCO) ondertekend. Het Kenniscentrum Immaterieel Erfgoed Nederland is verantwoordelijk voor de uitvoering daarvan. 

Immaterieel Erfgoed leeft, gaat mee met de tijd, en houdt cultuur en erfgoed actueel. Verhalen Vertellen is daarvan het levende bewijs. In de digitale wereld, waarin alles perfect op elkaar is afgestemd, in een razend tempo aan voorbij snelt, groeit de behoefte aan eigen verbeeldingskracht en fantasie. Een verhalenverteller heeft direct contact met het publiek, dat wordt gewaardeerd.

De kunst en kunde van het Verhalen Vertellen heeft zich de laatste 25 jaar in Nederland enorm ontwikkeld. In alle sectoren van de maatschappij zijn verhalen op hun plek. In het onderwijs gaan verhalen de soepele verbinding vormen tussen de verschillende vakken van het curriculum. In bedrijven openen verhalen ogen en stimuleren ontwikkelingen. In organisaties van alle mogelijke maatschappelijke richtingen plezieren, verhelderen en verbinden verhalen. Verleden, heden en toekomst liggen er immers in besloten.

Het Kenniscentrum Immaterieel Erfgoed Nederland heeft als taak het Immaterieel Erfgoed te ontwikkelen en te ondersteunen, en het belang en de waarde ervan onder de aandacht te brengen.

Het certificaat van bijschrijving werd uitgereikt door Leo Adriaanse, directeur van Kenniscentrum Immaterieel Erfgoed Nederland, aan de voorzitter van de Federatie Nederlandse Vertelorganisaties, Raymond Den Boestert. Dit vond plaats tijdens het jaarlijkse VertelEvent van Stichting Vertellen op 25 januari 2020. Het certificaat werd mede ondertekend door Peter van Duivenbode namens Stichting Lezen en Theo Meder Hoogleraar Nederlandse Vertelcultuur Rijksuniversiteit Groningen.

Verhalen onder de kerstboom

Verhalen rond de kerst – Vertelavond in Nuland
Mirjam Mare en Mieke Aalderink delen hun verhalen onder de boom

Woensdag 18 december 2019 vanaf 19.30 uur branden de kaarsen, is het licht gedimd en staan de stoelen klaar. Om 20.00 uur beginnen Mirjam Mare en Mieke Aalderink hun vertelprogramma. Kerstverhalen, kerstsprookjes, oud en nieuw, lang en kort, van ingetogen tot spannend en vaak met een flinke vleug humor. Een bonte aanloop naar de feestdagen.
Verhalen over spinnen in de kribbe, kerstklokken, sneeuwstormen en een goed glas wijn. Over samen vieren, zingen en bezinnen, met ook steeds weer de vraag: “Wat doen we met opa met de kerst?”

Mirjam en Mieke vertellen beide al jarenlang verhalen en hebben inmiddels een flink repertoire opgebouwd. Meer informatie is te vinden op www.mareverhalen.nl en www.verteller.com

Verteltheater in het dorp, Duijn en Daelseweg no. 29 in Nuland.
Entree € 10,00 inclusief koffie of thee in de pauze.
Je bent van harte welkom. Bel of mail even als je komt, de ruimte heeft zijn grenzen.

75 jaar bevrijding

De tweede wereldoorlog in verhalen

75 jaar geleden werd de Tweede Wereldoorlog beëindigd. De herdenking daarvan is in 2019 en 2020. We leven vanaf die tijd weer in vrijheid en moeten samen die vrijheid doorgeven aan nieuwe generaties. Een vrijheid die broos is en gekoesterd moet worden. 

Om daarvoor goed te kunnen zorgen is begrip nodig. Om bewust te kunnen zijn moet de geschiedenis gekend worden. Daarvoor worden verhalen over oorlog, bevrijding en vrijheid verteld en beluisterd. Verhalen die gesprekken op gang brengen, stimuleren tot nadenken en leiden tot begrip en een gevoel van verantwoordelijkheid.

De geschiedenis van twee kinderen uit het toenmalige Tsjechoslowakije in het verhaal ‘Koffers’  is één van die verhalen. Een verhaal dat bewaard is gebleven door de inspanning van een docente die het belang kende van weten, horen en vertellen over de oorlog. En die bij toeval het koffertje van een klein Joods meisje in handen kreeg.
In januari 2020 is het 75 jaar geleden dat concentratie- en vernietigingskamp Auschwitz werd bevrijd. Eén van de overlevenden, een Joodse jongen kon terugkeren naar het dorp in Tsjechoslowakije, waar hij opgroeide. Daar hoorde hij dat zijn vader en moeder de oorlog niet hadden overleefd. Niet veel later werd ook bekend dat zijn 3 jaar jongere zusje niet meer leefde. De dag dat ze vanuit Theresienstadt met de trein aankwam in Auschwitz, moest ze direct doorlopen naar de gaskamer.

Het verhaal van twee kinderen die ineens niet meer welkom waren op school. Omdat ze Joods waren. Kinderen waarvan eerst de moeder een koffer moest pakken en mee moest en daarna de vader. Waar naar toe? Zíj bleven achter, maar niet lang. Ook zíj werden gedwongen met hun koffertje klaar te staan om uiteindelijk in Auschwitz aan te komen.
Een bijzonder verhaal, tegelijkertijd ook een verhaal over meer kinderen, andere kinderen, en niet alleen uit Tsjechoslowakije. Na de vraag van een jonge luisteraar: “Gebeurde dat dan niet alleen in Nederland?” belangrijk genoeg om te blijven vertellen. Ook in Nederland.