Verhalenverteller

‘Op welke school heb jij gezeten? Op welke school leer je verhalen vertellen?’
De afsluiting van de workshop Verteller in de klas, voor groep 8 deze keer, is nagenoeg altijd het vragenrondje. Voorheen werden vooral vragen gesteld als ‘Hoe oud bent u?’ ‘Wat is uw lievelingseten?’ en ‘Hebt u ook huisdieren?’ Dit lijkt te veranderen. Of kinderen worden gewoon slimmer. Ze willen écht weten hoe het zit.
Die vraag dus, over de school. Een aantal kinderen gingen wat rechter op zitten. ‘Hier moeten we ook veel rekenen, en taal doen en zo. Verhalen vertellen was leuk.’
Ik leerde verhalen vertellen van,

Prikkel de verbeelding met een fantastisch verhaal
over de eerste duisternis op aarde, over het wassen van de maan,
de kracht van donder en bliksem,
het jachtinstinct van tijgers en vossen.
Over de slurf van de olifant, over de vraatzucht van de krokodil.

Hoe een basisschool van 450 leerlingen kennis maakte met verhalen vertellen.
Er was eens een schooldirecteur wiens pensioen aanstaande was. Een directeur die het verhalen vertellen een warm hart toedroeg. Als wens voor zijn afscheid besloot hij de leerlingen en leerkrachten te trakteren op een workshop verhalen vertellen als start van een uitgebreid vertelproject voor alle leerlingen. De workshops waren welkom, het verteltraject daarna iets minder want tamelijk plotsklaps en onvoorzien toegevoegd aan het toch al zware programma...

Gericht naar een verhaal luisteren en ontdekken dat een verhaal leuk en spannend kan zijn, dat je mee kunt leven en mee kunt beleven, en het verhaal in één keer begrijpt, omdat je het nu eens niet zelf hoeft te lezen, is wellicht toch een aardige stimulans om zelf ook eens een boek te pakken. Het hoeft niet dik en moeilijk te zijn. Er zijn zoveel boeken.